Posts

स्वातंत्र्य..?

 या स्वातंत्र्य दिनानिमित्त मी अनेक ठिकाणी अस ऐकलं की इंग्रजांनी आपला देश लुटून नेला ...  सोने-चांदी वगैरे आणि तो जगातील मौल्यवान हिरा कोहिनूर सुध्धा ... पण मला आज असे म्हणावेसे वाटते की... अरे! त्या निर्जीव कोहिनूर ची गरज काय... आमच्याकडे सजीव कोहिनूर होते  ,  वीर होते ते शुर होते ,  भारतमातेचे कोहिनूर होते... भगतसिंगासारखे देशभक्त होते,  भारतमातेचे सळसळते रक्त होते. गांधीजींसारखे अहिंसक होते,  टिळकांसारखे अन्यायविरोधक होते, आंबेडकरांसारखे ज्ञानशूर होते ...  वीर होते ते शुर होते ,  भारतमातेचे कोहिनूर होते... देशहितासाठी सर्वस्व लावणारे , स्वातंत्र्यासाठी मृत्यूलाही कवटळणारे , स्वाभिमानासाठी समर्पण धुडकावून हसत हसत स्वताला संपवणारे... वीर होते ते शुर होते , भारतमातेचे कोहिनूर होते. रक्ताने माखलय हो आजच आपल स्वातंत्र्य, कोणी तुरुंगात संपवलय आपल्यासाठी तारुण्य, कोणी झेलल्यात गोळ्या निधड्या छातीवर  ज्यांच्या बलिदानाने झालिये ही माती धन्य... अन्याय डोळ्यादेखत पाहता  पेटून उठल्या राणी लक्ष्मीबाई, हाती तलवार , पाठी राजकुमार  घेऊन केल...

प्रीति...

 भंवरा अकेला अपने ही आप से परेशान,  अपनी ही आवाज से बज रहे थे उसके कान,  गुनगुन गुनगुन एकांत में करता रहता,  डूबा रहता अकेले में सुबह-शाम  भंवरे की प्यास क्या , उसकी खोज क्या थी ? वही खोज रहा था वो जिसे कहते हैं हम प्रीति ... उसकी खोज इतनी गहरी थी,  कि परमात्मा को भी माननी ही थी एक पल्लवित ओंस से भरी सुबह थी,  सुगंधित दसो दिशा झूमती हवा थी...  कोमल कली कमल की होने लगी जवां थी , उसकी मोहकता और सुगंध फैली हर जगह थी...  मोहपाश में बंधा भंवरा खुद को रोक ना सका , उन दोनों में भिन्नता इतनी, फिर भी वह संजोग ना चूका,  अमृत रस कमल का भंवरे के मन में मोह सा जगा, कमल उसकी ही प्रतीक्षा में पहले ही सो ना सका .... वह मिलन का क्षण भी अद्भुत था , भंवरा थर थर, कमल आनंदित था, सदियां बीत गई हो मानो कुछ पल में , प्रेम रस में भवरा ऐसे लीन था...  यह प्रेम संबंध भंवरे के लिए इबादत का साधन था, मगर वह बेचारा कमलों की फितरत से अनजान था ... रात होते ही, अपनी प्रेम की पंखुड़ियां समेट लेते हैं कमल, उनके प्रेम में जो भवरे आ फसे उन्हें लपेट लेते हैं कमल... अपने अ...

कविता काय असते....

 कविता काय असते ...?  भावना अनावर झाल्या की अश्रू येतात, आहे असं ऐकून... तशीच कविता अवतरते भावनांच्या दरीतून ... उंच उंच उडवते सोडवते ती मनाच्या बंधनातून ... तिला काही कळतंय,  भाषा-व्याकरण-सभ्यता ... तिला काय कळतंय,  धर्म-विज्ञान-सत्यता ... तिला काय कळतंय,  रूढी-परंपरा-व्यवस्था ... विद्रोही स्वभावाची ती हे सगळं सामावते कविता...  त ला त , प ला प जोडून बनते का कधी पद्य ... यमक जुळले तरी , अनुपस्थित असते कवितेचे मद्य...  वाचली की वाचणाऱ्याचे पाऊल  इकडे तिकडे पडली पाहिजेत... रडणारे हसले पाहिजेत, हसणारे रडले पाहिजेत...  कवीचे नाव देता कवितेला  काव्य तिचे संपते , मृत पावते... कविता ना सूचते , ना बनते  ती तर आकाशातून अवतरते .... जसे अवतरले वेद,पुराण,बायबल,कुराण  कवीच्या अनुपस्थितीत कविताच कवी बनते.....                   ....... गणेश दरोडे

अस्तित्वाचा वेद...

आजच्या कवितेचा आशय भाष्य अभाष्य  यांची पराकाष्ठा आहे .... तो अनंत परमेश्वर कसे नाटकीय खेल रचतो, आणी खोड्या करणारया नटखट मुलासारखा लपुन बसतो , अश्या या परमेश्वराला , `मि कोण आहे?`  या प्रश्नाच्या सहाय्यने शोधायाचे आहे....कवितेचे शीर्षक आहे...अस्तित्वाचा वेद,  वेद म्हणजे जानने किवा जानन्याची क्षमता....     अस्तित्वाचा वेद.... सप्तरंग पसरवत फिरतो  तो करुणामयि सूर्य उदयास येता... विहंग पाहणाऱ्याला दाखवत असतो , किरणांमधील बायबल कुराण वेद गीता  ...   अबोल गीत त्याचे अज्ञानी पशुपक्षी  धुंद होऊनी गातात....  अचल अढळ वृक्ष सुद्धा त्याच्या प्रकाशामध्ये  चिंब न्हावूनी जातात....   तृण ते मोत्यांनी सजलेले, सूर्याचा थेंब थेंब पिऊनी घेतात...  लाल लालिमा पसरवत ते दानशूर सूर्यदेवता  अस्तित्व वेद गाऊनी जातात ...  हे काव्य अस्तित्वाचे,  अस्तित्वाचाही आधीचे,  लय,ताल,सूर, छंद  सोबत घेऊन चालि जे...  कणाकणामध्ये बसलेले असे दडून ते शून्य आणि अनंत...  शुभ्र रंगांमध्ये वसलेले असे जसे  असंख्य रंग...  शून्य...

मन शेखचिल्ली आहे....

 मन शेख चिल्ली आहे ... शेख चिल्ली झुक झुक गाडीत प्रवास करत होता ... एक नवयुवक तिथेच आजूबाजूस फिरत होता...  तो म्हणाला शैखचिल्ली ला वाजले किती,  शेखचिल्ली मात्र वाटली त्याची भीती...  मौन व्रत धारण करत बुद्धांच्या प्रतिमेप्रमाणे स्तब्ध झाले...  खूप वेळ, वेळ विचारत नवयुवकाचे शब्द सुद्धा निशब्द झाले....  चिडून तो म्हणाला सांगा ना किती वाजले ... शेखचिल्लीने हळू आवाजात म्हटले, पाच वाजले . नवयुवक म्हटला ,  वेळ तर होतो विचारत एवढा वेळ का लावला सांगायला , शेखचिल्ली म्हणाले तुला नाही जमत का घड्याळ वागवायला, तो म्हणाला नाहीये म्हणूनच विचारलं ना  तुमचं काय गेलं पाच वाजले म्हणायला  शेखचिल्ली गालावर खळी आनत म्हणाला ..... इथेच गोष्ट कधी थांबत नाही  मी म्हणणार पाच वाजले, तू म्हनणार कुठे  राहता...... मी म्हणणार मुंबई , तू म्हणणार चाललोय साई , मुंबईलाच मी  मी म्हणणार ये मग कधी आमच्या घरी , माझ्या घरी आहे माझी लाडकी परी...  तू जेव्हा घरी येशील, तिला पाहशील,  तिच्याशी बोलशील ,सिनेमा पाहायला नेशील,  काही दिवसात लग्नाचा प्रस्ताव घेऊन ...

ती....

 ती.... मी वेडा दगडामध्ये अमृताचा थेंब शोधत होतो...  किती वेडा ! संसारामध्ये दैविय प्रेम शोधत होतो...  कृष्ण- मिरा, हिर- रानझा, लैला- मजनू  होतो मी ऐकून....  शोधले, शोधले खूप शोधले हाती आले वासनांचे ढेकूण...  एकूण गोष्ट अशी की दाखवून पीठ आत मध्ये काटा असतो .....   वेड्या मत्साला काय माहित मोहामुळे त्याचा काटा बसतो .... पाहिले पाखडून खूप धान्य फक्त खडेच निघाले...   तन-मोहीत मन-संकुचित सर्व वेडेच निघाले  ...  निराश् मनाने जेव्हा मी विरक्त झालो ... हताश रुद्ययाने जेव्हा मी अशक्त झालो ... पळालो मायेच्या माया नदीपासून दूर ,पळणे खोटे होते  कळाले जेव्हा  एका निरागस झऱ्याला भेटलो....  हसलो माझ्या येडेपनावर ,पुन्हा प्रेम अवस्थेत आलो...  पितो आता रोज तेच लोट प्रेमाचे...  दर्शन होतात मला माझ्या प्रिय परमात्माचे...  तिला माहिती नसेल कदाचित तिच्या प्रेमाने मला मुक्ती भेटली ...  जणांना अशक्य साधनेतून मला सहज ती परमशक्ती भेटली....💗❤‍🔥         .             ...

येड्या जाग आता...

 येड्या जाग आता ... आकाशाला मर्यादा असतील , दिसत नसतील ,तरी असतील दिसतील भ्रमरूपाने क्षितिजासरिखे , शोधशील तर स्वतः हरवशिल... दैविय सत्याच्या शोधात चार भिंतीत गुरफटशील ...  तर बुध्दी सोबत अस्मिताहि गमावशिल... मरशिल, तडफडशिल ,व्याकूळ होशील, रडशील... येता जागरण अनंत पटीने हसशील .... अस्तित्व तुझे आहे काय..  स्वताला काय समजतो तू वेड्या .. कामना, भावना, वासना, आभूषण नव्हे असे बेड्या... विहंग आहे तू आकाशाचा निळा रंग तुला बोलवतोय... तू दंग आहे आज एवढे कमवले उद्या किती कमावतोय..... अमृताचा झरा सदोदित वाहतोय , आणि येड्या तू सोपे मरण शोधतोय... समजशील जेव्हा तू प्रेम प्रेमिंचे , कर्म अकर्त्याचे, मर्म सत्याचे , पाहशील तेव्हा सक्षित्व साक्षीचे , परमतत्व परमात्म्याचे ,शिवत्व शिवाचे, शुण्यत्व शून्याचे...       ..... गणेश दरोडे